Biri beni durdursun.
Başıma gelecekleri bile bile, bir an önce iş hayatına atılasım var. Komik, çok komik. Hayır, okulda da pek bir nane kalmadığı bir gerçek ama, iş hayatına atılmayı istemek de biraz sakat bir olay bence.
Bu mülakatlar falan, yavaş yavaş aklıma takılmaya başladı bile. Tipik mülakat soruları vardır ya mesela hani: Önümüzdeki 10 yıllık süreç için kariyer planım neymiş, gibi. "Evlenip, çoluğa çocuğa karışmak" diyen kadınlar kaç puan kazanıyor acaba, mesela? Bunu demese bile, bunu yaşamayacak olma ihtimali nedir?
Bir de "Çocuk da yaparım, kariyer de" olayları var. Kim, ne yapıyor arkadaşım? Birileri beni aydınlatsın, bu olay nasıl oluyor. Hangisi hangi sırayla oluyor, ne kadar ödün vermek gerekiyor, vs vs. Geçen sene bir hocamla, çok sevdiğim bir hocamla ufaktan, birazcık konuşmuştuk bu meseleyi. "Evlenmeden önce dilediğin gibi takıl (kariyerden bahsediyoruz burada tabi) ki, evlendikten sonra 'Şunu da yapamadım' deme" demişti. Ne yalan söyliyim, bir sürü güzel, mantıklı şey dedi (Şimdi burada uzun uzun anlatamayacağım hepsini); benim içim baya da rahatlamıştı ama yine de bazen, ufaktan; kafama takılmıyor değil. Günün birinde evlenirsem de çoluk çocuğa karışırsam, bensiz büyüyecek o çocuğa yazık günah değil mi? Hadi ben evde oturup o çocuğa baktım diyelim, evde oturma fırsat maliyetime (opportunity cost) yazık değil mi? Bu ödünleşim (tradeoff) için bir "başabaş noktası" (breakeven point) var mıdır, varsa nedir; nerededir?
Burada yaptığım "Ev işiyle falan hayatta uğraşamam" varsayımının pratikteki geçerliliğinden hiiiiiiiç bahsetmiyorum bile.
Bir diğer soru, Ankara'da istediğim sektörde adam gibi bir yerde üretim planlama yapabileceğim yerlerin sayısı bir elin parmağını bile geçmiyor sanırım. E ben İstanbul'a mı gideceğim şimdi? Hadi gittim diyelim, bunun maddi ve manevi getiri ve götürüleri nasıl olacak? Ailemden ayrı yaşama fikrine alışmamın zaman alacağı bir gerçek.
Vesaire, vesaire. Unutmadan, belki de bilenlere yavaş yavaş sormak lazım bunları.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder