Carter Burwell - Bella's Lullaby
Amaçlarım, hayallerim, dileklerim olmasaydı... olacakları düşünemiyorum.
İşin en güzel yanı da, kendimi gerçek hayattaki abuk subuk olaylara kaptırmadan yeri geldiğinde hayal dünyamda yaşayabilmem. Güzel bir müzik, bir kitap, bir film yeter; fazla bir şey aramıyorum.
Bu dünyamdaki tüm sevimsiz şeylere karşı en büyük tesellim. Kendimi buraya hapis hissetmemek beni mutlu ediyor. Küçük detaylar daha az önemli hale geliyor. Gerçekten, hiçbir şey için kendimi fazladan üzmek isteyeceğim bir dönemde değilim. Kafamı daha farklı şeyler üzerinde yoğunlaştırmak istiyorum; anlamak için can attığım ve anlamak adına çok önemli bir noktada bulunduğum şeyler var. Düşünmek güzel, gördüğüm şeylerin üzerinde düşünmem ve bu düşüncelerin bir sonuç vermesi, bir şeyin kafama o an dank etmesini sağlaması harika geliyor bana. Hatta sonradan o sonuçları unutmak bile. Bu hissi bulmak için çaba sarf ediyorum. Küçük ayrıntılara takılmadan.
Gerçekten, galiba artık küçük ayrıntılara daha az kafa yormalıyım. Kendime eziyet etmeye hakkım yok. Kaldı ki, istemiyorum da zaten. Biraz huzur arıyorum; ipuçlarını daha kolay yakalamak için. Geriye kalan her şeyi oluruna bırakmak istiyorum. Bırakayım, bağımsız bilinmeyenler olsunlar.
Hayalleri seviyorum, gerçekten. Ayaklarımın yere basmadığı anlar oluyor. Bunu biliyorum, yine de vazgeçmiyorum. Bence kötü bir şey değil. Bu dünyadaki bütün kalp kırıklıklarına birebir. Sadece kendi özgürlüğümün "burayla" sınırlı olmadığını sürekli hatırlıyor olmam güzel.
Gerçekten, şu aralar pek çok şey benim için eskiden olduklarından daha az önem taşıyor sanırsam. Bırakıp bir kenara da atmıyorum, ama sımsıkı da sarılmıyorum. Sadece bazı şeyleri benden çıkarıyorum, ya da daha az bana bağlıyorum.
Fırtına öncesi sessizlik var bu işin içinde bence, böyle hissediyorum. Kötü bir fırtına değil bu, bir anda hayatımda büyük bir değişiklik olacakmış gibi geliyor. Dedim ya, hayal dünyasında yaşıyorum. Belki de gerçektir. Belki hayaller gerçekten daha gerçektir.
Yine bir şeyler anlıyor gibiyim sanki, içimde bir şeyler sıkışıyor; sonra yavaş yavaş, çok yavaş bir şekilde geri gevşiyor.
İnsanın içine dönmesi bazen o kadar güzel, o kadar tatlı geliyor ki.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder